Gaur egun, denborarekin gizakiak galdu izan dituen paisaiak asko dira, bai ingurunea aldatuz joan delako, bai gizakiak berak lurraren erabilpenari buruzko beste iritzi bat hartu izan duelako.
Hala ere, gure planetan oraindik ikutu gabeko eskualdeak geratzen dira. Nola gero eta espazio artifizial (gizakiek erabilitako lurrak) gehiago dauden, parke naturalek gero eta iguripen gehiago izaten dituzte.
Hona hemen mundu mailan ospe gehien eduki dituzten parkeek:
Zer da?
Atmosferaren beroketa naturala, lurrazalak eguzkiaren izpiak
jaso ondoren, isladatzen duen beroaren absorketaren ondorioz ematen
dena.
Sortzen duten gasak: Zergatik egiten du horrenbesteko beroa lurrean
berotegietan berogailurik ez badago?
Ateratzen den baino energia gehiago
sartzen delako. Eguzki izpiek kristal edo plastikozko horma zeharkatu
eta ez dira kanpora itzultzen. Barruan geratzen dira, lurra berotzen.
Antzeko zerbait gertatzen da Lurran. Eguzki izpiek atmosferaren gasen
kontra jotzen dute. Gas horiek berotegiko kristal edo plastikozko hormen
eginkizuna betetzen dute eta eguzki izpiak barruan geratzen dira gu
berotuz.
Hori gertatuko ez balitz, Lurreko tenperatura 18ºC zero azpikoa
izango zen.
Berotegi efektua fenomeno naturala da, eta beharrezkoa bizitzarako.
Atmosferako gasek astiro-astiro itzultzen dute eguzki energia eta
horrela, tenperatura ez da jaisten.
Azken mende honetan berotegi efektua eragiten duten zenbait gasek
ugaldu egin dira izakien jarduera dela eta. Arazoa XX. mendean hasi
zen. Azken urteetan arazoa asko larritu da prozesu industrialengatik.
Berotegi efektua beharrezkoa zen Lurreko bizitzarako, baina zientzialari
askok adierazi duten bezala, orain bera da Lurraren berote orokorraren
eta klima aldaketaren eragilea.
Etorkizunari begira, zientzialariek oraindik ez dute aurkitu konponbide demokratikorik (non herrialde azpigaratuenak galtzaileak izan ez diren). Hori dela eta, planetak horrela badirau New Yorkeko hiria argazkian bezala geratuko litzateke.
Omako auzoan, Gernika itsasadarrak eta Kantauriko kostaldeak sortzen duten sakonunean, Agustin Ibarrolak egindako "Baso margotua" dago.
Hasieran, pinu asko dago, baina bide batetik behera eginez Agustin Ibarrolak modu askotan margotutako pinuek osatzen duten baso-zati magikoa dago. Oman bertan bizi den margolari honek modu horretan artearen eta naturaren harreman berria bilatu nahi izan du, pinudi honi "bizitza" berria eskainiz; horrela, bisitari bakoitzak osotasuna bere modura ikusiko du (ezpainak, erronbo hori bat, ortzadarra adarretik adarra saltoka, uhinak eta kolore-tantoak) kokatzen den lekuaren arabera ikusiko dituen kolore, itxura eta perspektibak ezberdinak izango baitira.
Basoak eztabaidak eragin ditu. Kontra daudenek inguruari egindako kaltea eta artistaren lan eskasa salatzen dute. Aldekoek, berriz, aurrera pausoa dela diote, orain mila urte haitzuloetako gizakiak Santimamiñeko kobazuloak pintatu zituenean hasi zuen ibilbidea ixten duen arte-lana. Baina artistaren paisaiarekiko grinaren, kultura artistikoaren eta espazio naturalaren arteko sintesiaren bilaketaren ondorioa da.
